ابزار هدایت به بالای صفحه

اگر به هدفی که برای خود انتخاب می کنید علاقه نداشته باشید، نمی توانید بزرگ به آن فکر کنید

«شما باید بزرگ شوید»

در بلوغ و بعد از آن، دائماً صحبت هایی شبیه «دیگه دوره ای این کار گذشته» «آن احمقانه است»، «این کارها دیگه از تو گذشته» یا «دیگه بزرگ شدی» به گوشمان می خورد. ما بچه ها را تربیت می کنیم و آنها بزرگ می شوند، بدون آنکه این اجازه را به آنها بدهیم که با خیال راحت و بدون هیچ دغدغه ای بچگی شان را بکنند. ناخواسته آنها را وارد دنیایی می کنیم که در آن قانون و مقررات خاصی وجود دارد (وجود مارها در بازی زندگی). آنها دچار اضطراب و نگرانی می شوند، چرا که احساس می کنند به این دنیا تعلق ندارند و آن دقیقاً شبیه به این است که تو یک وصله ی ناجور برای این دنیای جدید باشی. این بچه ها هنوز آمادگی وارد شدن به دنیای بزرگترها را ندارند. هنگامی که وارد دنیای بزرگان می شویم دیگر عضوی از آن دنیا می شویم و باید آن دنیای پرشور و نشاط کودکی را به ورطه ی فراموشی بسپاریم. چون انسان موجودی اجتماعی است نیاز به این دارد که مورد تأیید دیگران قرار بگیرد. بنابراین اکثر ما نیازمند مورد تأیید شدن هستیم ولی در مواقعی در زندگی آن قدر خوب نیستیم که مورد تأیید باشیم و این امر در ما ایجاد اضطراب و نگرانی می کند. همه ی ما برای یک بار هم که شده در شرایطی قرار گرفته ایم که احساس اضطراب و نگرانی کرده ایم.

اما از همه خطرناک تر این است که این حس برای یک مدت طولانی در ما بماند. گروهی از افراد این حس ناخوشایند را بارها و بارها تجربه کرده اند تا اینکه به صورت یک عادت برای آنها درآمده است. و دقیقاً در همین زمان است که ما به این باور می رسیم که آدم کم ارزشی هستیم و هیچ اهمیتی برای خودمان قائل نیستیم. (از قدیم گفتند همیشه برای کسی که بهت احترام و ارزش و محبت می کنه بهش احترام و ارزش و محبت کن ) 

گذشته تجربه هست 

و باید خود را تغییر داد 

(اهداف بزرگ در زندگی داشته باشیم و از کاری که می کنیم لذت ببریم)

:::)))

کتاب زندگیت را سر و سامان بده

پیت کوهن

مرضیه احمدی زاده